ڪاشـــــ فقط بوבـے

وقتـے بغض مـےڪرבم

بغلم مـےڪرבـے و مـےگفتـے

ببینمـــــ چشمـــــاتو

منـــــو نگاه کـטּ

اگه گریـ ـہ کنـے قهـــــر مـےڪنم میرمـــــا !!!

تنـهاییـتـــَ بـراے مـَטּ ...
غصـــہ هـــــایـتــ بـَراے مـَטּ ...
هَمـــہ بغضـها و اَشكهـایـتــ بـَراے مَـטּ ...
بــפֿُنـב بَـرایمـــ بــפֿُـــنــב
آنـقـــבر بـلنــــב
تــآ مـَטּ هـم بشنـومـ ـَ صـداے خنـבهــ هایتــَ رآ
صـداے همیشــہ خـوبَ بوבنـتــ را ...
בلمـــ ـ برایتـ تنگــ شـבهــ

نفس مے کشـــҐ


تا بہ جاے مرده ها خاکــҐ نکنند !!!


اینگونہ است حال مـטּ


چیزے نپرس

تنهـــــایی

نام دیگر پاییــــــــــز است

هر چه عمیق تـــــــــر

برگریزان خاطره هــــــایت بیشتـــــــــــر …!

سـلـامـَـتــے اوלּ  رفــــيقے کـِہ مــَــجازيـہ

امـــــــــــا

يـہ جورے واسَــــت سَـنـگ صــَـــبوره

کہ هیـــچ کـُـבوم از رفيــــقاے واقـعـيت

بـہ گــَـــرב پاش نـِـمـــــيرسَــלּ

کاش هفت ساله بودم

روی نیمکت چوبی می نشستم

مداد سوسماری در دست

باصدای تو دیکته می نوشتم

تو می گفتی بنویس دلتنگی

من آن را اشتباه می نگاشتم

اخمی بر چهره می نشاندی و من

به جبران

دلتنگی را هزار بار می نوشتم!

یک فنجان قهوه پر
یک صندلی لهستانی نو که جیر جیر نمی کند
یک سیگار سالم روشن نشده
یه کافه روشن روشن
و ذهنی خالی از تو …

پرسید : چرا اینقدر سیگار ؟
گفتم : اولین بار توی مه دیده بودمش !!

باشی یا نباشی زندگی میگذرد !
اگر باشی با تو
اگر نباشی با سیگار …

هِــ ــی پاییــ ـــز !

                                                                ابرهــایــتـــ را زودتر بفــرسـتـــ

                                                          شســتن ایــ ــن گـرد غــ ــم از دل مــ ــن

                                                           چنــد پاییــ ـــز بـارانـــ میــخواهــد ...!

 

توکـــِ نِمیـدآنیــــے دِلتَنگــــے چــِ مَعنیـــےـ دآرَد

وَلیـــے مَنـ

 

اینروزهــآ بـِ جُنونـ رِسیدهــ اَҐ

 

مُـــבَتـ ـهـــاســـتـ

 

اِحســـاسـ مے ڪُنـَــمـ کـَــر و لالــ شـُــבَمـ !!

 

 

ایــــنـ روزـهـــا

 

 

صـِــבاے ِ اِحســاســاتـــمـُ

 

 

فَقَـــط صَفحــِهـ ے ِ ڪیبـُـورבَمـ مے شنـَـــــوـِهـ!!

 

 

 

امان از این بوی پاییز و آسمان ابری ،
که آدم نه خودش میداند دردش چیست
و نه هیچ‌کس دیگری ...............
فقط میدانی که هر چه هوا سردتر میشود ,
دلت آغوش ِگرمتری می خواهد...!

 

 

گــاهــی وقــتــهــا مــجــبــوری اَحــمـق بــاشـی !

رویِ کــاغـَـذ مــیــنــویــســم

دَســتــهــایِ تـــُـو . . .

و رویِ آن دســت مــیــکــشــم . . . !!!

 

בلــم عجـیبـ آرامـشـ / آغـوشتـ /
را مے خواهـב (!)
ڪمـے בر آغوشــم بگیــر ،
قــول مے בهــم ڪـﮧ آرام شــوم / ...

 

عبور میکنم ؛
هر روز ؛
از نیمکت های خالی پارک؛
طوری که انگار کسی؛
در نیمکت های آخر؛
انتظارم را می کشد؛
به آن جا میرسم؛
باید وانمود کنم که ؛
باز هم دیر رسیده ام

 

مــرا که هیچــ مقصدی به ناممـــ ..
و هیچــ چشمی در انتظارمــ نیستـــ را !.. ببخشید !
که با بودنمــ ترافیکـــ کرده امـــ!!

 

 

وقتی تمام احساس دلتنگیت را با یک" به من چه "پاسخ میگیری...

"به کسی چه"که چقدر تنهایی

 

 

یک وقتایی تو زندگی می رسه ؛

که باید دستت رو بزنی زیر چونت ،

و جریان زندگیت رو فقط تماشا کنی ....

 بعدشم بگی : به درک ... !!!

هيج وقت به كسي وابسته نشو !!!

 زيرا وابسته شدن به يه نفر دير يا زود به قيمت

از دست دادن تكه اي از قلبت تمام مي شود.

این روزا عـבه ای یـــ ﮧ جوری زیرآبــے میرنَ

کـــ ﮧ בلت میـפֿوآב بهشون بگــے :

منَُ نگاه نمیکنم بیا بالا

یـــ ﮧ نفـسـے بکش لااقل خفه نشــے!!!!

 

گاهیـِ دِلِت میـِ خوآد همه یِ بغضات اَز تو نگات خونده بِشِه

چون جِسارَتِ گفتنِ کَلمِه ها رو نَداریـِ...

اَمّا یه نگاهِ گُنگ تحویل میـِ گیریـِ

وَ یِه جُمله مِثله:

چیزیـِ شده؟

اَز اونجاست که بُغضِتو با یِه لیوان آب سَر میـِ کِشیـِ وَ بآ لَبخَند میـِ گیـِ:

نَــــ هیچیـِ...!

 

اگر هنوز برایت از درد می گویم ، به خاطر این است که می دانم در دلت ،
درد هایی هست که نمی دانی چطور فریادشان بزنی ....!
همین که می خوانی ، سبک می شوی ،
همین که بعد از خواندن ، نفس عمیق می کشی ،
... برای من بس است ...

 

دلخــــور که میشوم بغض میــکنم.. می آیم پشت صفحه ی مانیتورم..
کامنت مینویسم و صورتک میگذارم..
صورتکی که میخندد و پشتش قایم میشوم
که فکر کنی میخندم و بخندی...
اشکهایم میـایند و من مدام ، با صورتک مجازی ام میخندم.. تو که می خندی باورم میشود...
شاد میشوم.. اشکهایم روی گونه ام می خشکند.....

 

 

میدانے چِطور گیــجــ مے شَوَمــ ؟

وَقتے ـــهَرچـﮧ مے گَردَمــ

مَعنـے نِگــــآهَتــ

دَر هیچـــ فَرهَنـگ لُغَتے پـِــیدـآ نِمے شَــود ...

 

سفت بغــــلش کن ؛
محکــم ببوسش ،
نگران نبــــاش !
کم کم به اين يکي هـــــم عادت مي کني ....
زانو رو میــــگم ... !!!

 

این روزها دلم میخواهد خــرمـایـی بخورم و فـاتـحه ایـی بخوانم برای روحـــــم..
شادیـش ارزانــی آنهایی که
رفـــــــــــــــتـنـش
را لحظه شـمـاری میکردند…

 

پلان اول:
بیا جلو!لبخند بزن!
و با نشانه رفاقت دست بده!
و چند سال بعد....
پلان آخر:
رد پا ، کوچه و آسمانی که همیشه بی موقع گریه اش می گیرد!

 

دیدگانــــــت را
نبند …
نگاهــــــت را
ندزد …
تو که میدانی آیه آیه ی زندگیم …
از گوشه چشمهایت تلاوتــــــ می شود…

چقدر کم توقع شده ام

 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

نوشته شده در چهار شنبه 15 آذر 1398برچسب:عاشقانه,

ساعت 1:12 توسط حسام قانعی| |

---